Piet redt boten in nood

Boot in nood op het IJsselmeer? Dan gaat de pieper van schipper Piet Winterhoff, de KNRM moet in actie komen. Binnen tien minuten zitten vrijwilligers van de reddingsmaatschappij in een boot op het water. ‘We moeten als vrijwilligers op elkaar kunnen vertrouwen, zeker als we bij windkracht 8 uit moeten varen.’

Zo’n veertig keer per jaar wordt de hulp van de Koninklijke Nederlandse Reddings Maatschappij (KNRM) ingeroepen. Vooral in de zomer, als het IJsselmeer vol ligt met zeilers en andere watersporters. ‘Dan kan het voorkomen dat we drie keer op een dag in actie komen. Als we worden opgeroepen, gaan we zo snel mogelijk naar het boothuis. De eerste die er is, laat alvast de boot in het water, de rest trekt snel het pak aan. De schipper gaat bellen: wat is het probleem precies? En hoe acuut is het?’ Meestal gaat het om technische problemen: een brandje aan boord, een probleem met de mast of met de motor. ‘Soms is een persoon te water of een boot aan de grond gelopen. Of er is ergens een onbemande boot gevonden, of een kite zonder surfer. Reden om je zorgen te maken. We gaan erop af, altijd met minimaal drie mensen, en we zien wat er aan de hand is. Dan voelen we adrenaline en spanning, maar door de training blijven we kalm.’

Matrozen in de problemen

De actie van een paar weken geleden, toen jonge matrozen in de problemen kwamen door de harde wind staat Piet nog goed bij. ‘Den Oever vroeg of we wilden helpen, ze redden het niet alleen. Onderweg hoorden we dat meer dan twintig jonge mensen van de marine door de harde wind richting Friesland dreven op hun rubberen boten. Eentje was in het water geraakt, iemand anders had zich bezeerd. Gelukkig is alles goed afgelopen, maar dat weet je niet op het moment dat je er naartoe vaart.’

Modelbouw

Piet raakte al jong geïnteresseerd in de reddingsmaatschappij. ‘Als kind bouwde ik modelboten, ik vroeg de KNRM of ik bouwtekeningen van hun schip kon krijgen om na te maken. Zo kwam ik met ze in contact. Ik vond het werk boeiend, maar ik kon er niet bij: ik woonde te ver van het station. Acht jaar geleden kon ik toch meedoen: ik werk in Medemblik, dus vanaf mijn werk ben ik snel bij het bootshuis.’ De bemanning komt elke week bij elkaar om te oefenen, een paar keer per jaar trainen ze samen met het buurtstation Andijk. ‘Het is wel de bedoeling dat alle vrijwilligers daar altijd bij aanwezig zijn, ja. Je moet toch je kennis op peil houden. En het is goed om elkaar te kennen, je moet op elkaar kunnen vertrouwen. Niet alleen als we in het zonnetje lekker genieten van het varen, maar ook als we bij windkracht 8 ergens op af moeten.’

Zeebenen een pre

Vrijwilligers tekort? Absoluut! ‘We zijn nu maar met een man of veertien, en als je bedenkt dat er altijd minimaal drie of vier mensen oproepbaar moeten zijn, dan begrijp je dat we extra hulp kunnen gebruiken. Een aantal aspirant-leden konden door corona niet instromen, en we zoeken meer mensen. Affiniteit met watersport is een pre, maar mensen hoeven geen ervaren zeeman te zijn. Ze krijgen na een beginnersintroductie een uitgebreide opleiding van de KNRM, die ongeveer drie jaar duurt.’

In die tijd halen vrijwilligers hun vaarbewijs, marifoontraining, een EHBO-opleiding met extra informatie over onderkoeling en verdrinking en ze doen verschillende veiligheidstrainingen. Het mooiste van die opleiding? ‘De helikoptertraining is spectaculair. Ik heb nu vier keer in een helikopter gevlogen, maar nog niet één keer ben ik normaal ingestapt, altijd via een lijn vanaf een bootje omhoog gehesen. Absoluut spannend, een beetje eng ook wel, maar echt geweldig.’