Kringloop Dromehof verkoopt een goed gevoel

Tiny Immen is voorlezer bij Samenvoorlezen van Vrijwilligerspunt. Met veel plezier leest ze voor aan kinderen van een jaar of 5 tot 10. ‘Van het voorlezen krijgen ze een grotere woordenschat. En dat is belangrijk als je goed wilt meedoen op school.’ Al vier jaar leest ze elke week voor uit de boekjes die de kinderen zelf hebben uitgezocht in de bieb. Het voorlezen zit haar in het bloed, want Tiny was vroeger een echte voorleesmoeder. ‘Jip en Janneke las ik graag voor aan mijn kinderen, Pluk van de Petteflet was ook een favoriet.’ Vier jaar geleden meldde ze zich aan als voorleesvrijwilliger. Ze is al bij ongeveer acht gezinnen over de vloer geweest. Twintig weken lang komt ze wekelijks langs voor een voorleesuurtje. Geen Pluk, maar prentenboeken. ‘De kinderen hebben een taalachterstand, bijvoorbeeld omdat Nederlands niet hun moedertaal is. Dus ik zoek iets met veel plaatjes. En het voorlezen moet niet te lang duren, ze hebben op die leeftijd nog niet de concentratie om lang stil te zitten.’ Springen Stilzitten en luisteren hoeft ook helemaal niet als Tiny voorleest. ‘We zijn juist veel aan het kletsen. Dat begint al voor het voorlezen. Ik laat het boek eerst dicht, dan kijken we samen hoe het eruit ziet. Zou dit een spannend boek zijn? Waar zou het over gaan? Wat zie je allemaal? Daar praten we over. En dan pas gaat het voorlezen beginnen. Tijdens het lezen zijn we ook veel in gesprek. Soms om woorden uit te leggen, dat is niet altijd zo makkelijk. Hoe vertel je bijvoorbeeld wat ‘gevoelens’ zijn, of ‘geheimen’? Om het woord ‘bewegingen’ uit te leggen, stond ik vorige week met mijn voorleeskindje te springen in de kamer.’ Ik zie ik zie… Genoeg voorgelezen? Dan heeft Tiny altijd nog een spelletje Memory in de tas, ze speelt ‘Ik zie ik zie wat jij niet ziet’, of een spelletje met rijmwoorden. En het leuke is: de ouders doen gezellig mee. ‘Die pikken zo ook weer mooi wat nieuwe woorden op, want meestal zijn het mensen waar Nederlands niet de moedertaal is. Bij een gezin waar ik een paar jaar geleden voorlas, zag ik dat de moeder dingen aan het opschrijven was. Ze wilde alle woorden begrijpen, zodat zij ’s avonds hetzelfde boekje kon voorlezen aan haar kind.’ Zelf naar de bieb Kinderen kiezen zelf uit welke boeken ze willen lezen, want Tiny neemt ze mee naar de bibliotheek. ‘Een abonnement voor een kind is helemaal gratis. Ik laat aan het kind en de ouders zien waar de kinderboeken staan en ik stel ze voor aan de bibliothecaresse, mochten ze nog vragen hebben. En vanaf dat moment kunnen de kinderen zelf uitkiezen welke boeken we gaan lezen.’ Is dat altijd een prentenboek? ‘Een tijdje geleden was er een jongen dat graag een boek ‘met allemaal plaatjes’ wilde lezen. Bedoel je een stripboek, vroeg ik hem? Ja, dat wilde hij graag. Zijn vader zag het niet helemaal zitten, maar ja, verbieden werkt vaak averechts. Dus hij heeft een stripboek opgehaald bij de bieb en ik ging elke week een pagina voorlezen. Hij kwam er zelf achter dat zo’n stripboek nog een beetje te moeilijk was, na twee weken heeft hij het weer ingeleverd in de bibliotheek.’ Over naar groep 3 Samen een boek lezen, of voorgelezen worden, is hartstikke gezellig. Maar het is ook erg nuttig. ‘De woordenschat van de kinderen wordt door het voorlezen veel groter’, vertelt Tiny. ‘Een paar keer heb ik voorgelezen bij kinderen die van de juf of meester nog niet van groep 2 naar groep 3 mochten, omdat hun Nederlands nog niet goed genoeg was. Dat verandert heel snel als we elke week voorlezen. Die woordenschat is belangrijk, als je goed bent in taal, wordt de rest op school ook makkelijker.’ Kippenvel Bovendien kan Tiny vertellen over Nederlandse gewoontes, die gezinnen die nog niet lang in Nederland wonen maar raadselachtig voorkomen. ‘Toen Sint Maarten eraan kwam, heb ik het daarover in het voorleesuurtje met een Syrische tweeling uitgebreid over gehad. Waarom worden er snoepjes uitgedeeld? En wat gaat er op 11 november gebeuren? Niet alleen de kinderen wilden het weten, ook hun moeder was erg geïnteresseerd. Ik zei tegen haar: het lijkt me moeilijk om hier te wonen en te wennen, als het zo anders is dan in Syrië. En zij zei: het was nog veel moeilijker om in Syrië te blijven. Ik krijg gewoon weer kippenvel als ik het vertel, want zo is het natuurlijk. Mensen hebben heel wat achter de rug en proberen dan hier een plek te vinden.’ Samenvoorlezen Wil je net als Tiny voorlezer worden? Dat kan via Samenvoorlezen van Vrijwilligerspunt. Voor aanmelden of meer informatie kun je contact opnemen met Anouschka Timm, 0229 - 216499 / 06 - 29372613 of via [email protected] . Op de foto: Adam die wordt voorgelezen door Tiny

Sinds ruim een half jaar is Wisse voorzitter van het Jongerenpanel SED, een initiatief van Jong Westfriesland in Actie in samenwerking met de gemeenten Stede Broec, Enkhuizen en Drechterland (SED). Het doel van het Jongerenpanel SED is om jongeren hun stem te laten horen binnen de gemeenten en lokale organisaties en verenigingen als het gaat om lokaal beleid en politiek. ‘Ik vind dat er vooral veel over jongeren gepraat wordt, maar te weinig mét de jongeren. Daar willen we met het Jongerenpanel verandering in brengen.' Het Jongerenpanel SED bestaat momenteel uit tien leden. Allemaal jongeren. Samen focussen ze zich op een vijftal vraagstukken: jeugdzorg, duurzaamheid, drugs- en alcoholpreventie, huisvesting en politiek bewust maken van jongeren. Wisse (op de foto midden, onder): ‘Het streven is dat ieder teamlid zich minimaal een uur per week inzet voor het Jongerenpanel. Zelf ben ik nogal fanatiek en zet me gemiddeld zo’n 4 uur per week in. Ik vind namelijk dat jongeren te weinig betrokken worden bij beleidsvorming, terwijl de keuzes juist grote gevolgen hebben voor onze generatie en onze toekomst. Ik maak me er graag hard voor dat wij gehoord worden. Er worden nog teveel besluiten genomen over jongeren, zonder echt te luisteren naar wat wij ervan vinden en hoe het in de praktijk uitpakt.’ Drank en drugs De SED-gemeenten staan open voor de stem van de jongeren en ondersteunen het Jongerenpanel. ‘Momenteel werken wij voornamelijk reactief. Dat betekent dat de gemeenten bij ons een hulpvraag neerleggen, die wij als jongerenpanel oppakken. Zo gaven de gemeenten aan dat drugs- en alcoholpreventie onder jongeren momenteel extra aandacht verdient. Wij gaan dan in gesprek met de jongeren, maar ook met onder andere ervaringsdeskundigen, beleidsmedewerkers en raadsleden. Zo kunnen we een goed onderbouwd advies geven met inzichten vanuit alle betrokken partijen.’ Huisvesting Op de agenda van het Jongerenpanel staat ook huisvesting. ‘Wij vinden dit vraagstuk heel belangrijk. Huisvesting voor jongeren is sowieso een probleem in Nederland, maar zeker ook in de SED gemeenten. Wij denken dat de gemeenten niet beseffen hoe een groot probleem het is. De huurprijzen rijzen de pan uit, studieschulden lopen op en veel jongeren hebben door corona het afgelopen jaar niet of nauwelijks kunnen werken. En als er dan wel gewerkt wordt, dan is het startsalaris niet toereikend om te kopen. En dan is er ook nog de woningnood. Wij vinden het belangrijk dat we daarover in gesprek gaan met de gemeenten. Dat wij uit ervaring vertellen waar wij als jongeren tegenaan lopen, maar dat we ook met mogelijke oplossingen komen. Want doen we er nu niets aan, dan wordt het in de toekomst een nog groter probleem. Deze zomer gaan we ons daarover buigen. En ja, ik zal ook daar fanatiek mee aan de slag gaan. Want, hoe gezellig het ook is om thuis te wonen, ook ik wil straks een eigen plekje en dat lijkt nu nog lang niet mogelijk te zijn.’ Jongerenpanel iets voor jou? Wil jij ook meepraten en meedenken in het Jongerenpanel en ‘gewoon es vrijwillig doen’? Laat het ons weten! Binnenkort start er ook een Jongerenpanel in Hoorn en daarvoor zoeken we nog panelleden! Interesse? Neem contact op met Karlijn Schouten via [email protected] of bel/whatsapp naar 06-82141279.

Mans Semler is een handige fietsenopknapper en Paul Buis is een regeltalent. Samen zijn ze een paar weken geleden begonnen met de Stichting Kinderfietsjes Actie. Maar Mans heeft al een tijdje ervaring met het opknappen van kinderfietsen voor kinderen die dat goed kunnen gebruiken. ‘Binnenkort gaat fiets nummer tweeduizend naar een nieuwe eigenaar, een mijlpaal!’ Het fietsenproject begon in het huis van Mans. Zijn schuur stond vol fietsen, net als de tweede schuur. Zo langzamerhand raakte de achtertuin ook volgebouwd. Daarom parkeerde hij de fietsen die hij kreeg en vond in de keuken en zelfs in de woonkamer. ‘Er stonden zo’n 95 kinderfietsen in mijn huis,’ vertelt hij. ‘Dat is natuurlijk niet de bedoeling. Ik was ze aan het opknappen om ze met Sinterklaas en Kerst te geven aan kinderen die een fiets nodig hebben. Dat is gelukt, en ondertussen is het bij mij thuis weer wat overzichtelijker.’ Klein budget Maar de fietsen lieten Mans niet los. Na zijn werk als postbode is hij altijd in de weer, sleutelen en repareren. Voor het goede doel, uiteraard. ‘Gezinnen die van een klein budget moeten rondkomen, hebben meestal geen geld voor een mooie passende kinderfiets. Die kunnen zich bij ons melden, bijvoorbeeld via stichting Leergeld, en dan regelen wij een knappe fiets voor ze.’ En die fietsen komen uit zichzelf bij Mans terecht, vertelt hij. ‘Mensen komen ze gewoon brengen, in alle soorten en maten. En overal is vraag naar. De laatste tijd zijn vooral damesfietsen populair, daar willen jongens ook wel op rijden. Kennelijk maken ze daar indruk mee op de meisjes!’ Sponsoren en donateurs helpen mee Paul sloot zich aan bij het vrijwilligersinitiatief van Mans, om een beetje orde in de chaos te brengen. ‘Ik heb veertig jaar ervaring als horeca-ondernemer, maar nu hoef ik niet meer te werken en ik vind het leuk om Mans te helpen. We kennen elkaar van vroeger en we vullen elkaar goed aan. We hebben nu een stichting opgericht, we hebben nette bedrijfskleding en een goeie plek waar we alle spullen en fietsen kunnen opslaan. Alle fietsen zijn gelabeld en netjes weggezet en ik zorg voor sponsoren, bijvoorbeeld bedrijven in de buurt die ons willen helpen. Zo kregen we van een bedrijf een heleboel accessoires voor de fietsen: mandjes, snelbinders, fietsverlichting en bellen. Mooi he? Andere dingen kopen we van de bijdrage van donateurs. Wij verdienen niks, en de kinderen betalen niks voor hun fiets.’ Paul Brief naar Wendy De stichting krijgt ondertussen hulp van twee stagiairs van de Praktijkschool en een extra hulp, Dennis, op maandag. ‘Het is tijd dat dit initiatief landelijke bekendheid krijgt,’ zegt Paul. Hij is bezig met brieven naar Wendy van Dijk en prinses Irene om aandacht te vragen voor de stichting, en voor de feestelijke uitreiking van de tweeduizendste fiets. ‘Waarom wij dit allemaal doen? Het is zo’n mooi moment als iemand hier z’n fiets kan komen ophalen. Als een kind blij is, zijn wij nog veel blijer. Eigenlijk zijn het allemaal onze kindjes.’ Doe es gewoon vrijwillig Wil jij ook ‘es gewoon vrijwillig doen’? Laat het Vrijwilligerspunt Westfriesland weten door een mail te sturen naar [email protected] of te bellen naar 0229-216499. Je kunt je ook direct aanmelden via deze campagnepagina Het team met v.l.n.r. Mans, Paul en Dennis