Anna is op zoek naar paardenliefhebbers

De paardenopvang Paardenhoefjes van Anna da Silva begon met één broodmagere pony, maar is in een paar jaar uitgegroeid tot een opvang met ruim dertig paarden. Met drie vrijwilligers zorgt Anna voor verwaarloosde paarden, maar dat is niet genoeg. ‘We zijn hard op zoek naar nieuwe vrijwilligers, die ons kunnen helpen.’

Het begon allemaal met Farca, een prachtige Andalusische pony. Anna ging naar Gelderland om die pony te kopen: ‘Ik schrok van wat ik daar zag. Ze was slecht verzorgd, zo mager dat je haar ribben kon zien en zwaar verwaarloosd. Een onverstandige koop, dus ik wilde vertrekken, maar toen ik wegging legde ze haar hoofd op mijn schouder. Het was alsof ze me vroeg: help me. Dus heb ik gepraat als Brugman met de eigenaren en uiteindelijk kreeg ik haar mee, ze zagen in dat het zo niet verder kon met haar.’

Grasmaaier

Dat bracht Anna op het idee: een opvang voor paarden, daar moest ze wat mee. ‘Ik heb zelf zes paarden, dus ik weet hoeveel werk het is om goed voor een paard te zorgen. Maar dat lukt niet iedereen. Soms zien mensen hun pony als een grasmaaier: die staat op een veldje en redt zich wel. Of de verzorging groeit ze boven het hoofd, ze kunnen het niet meer opbrengen. Maar zoiets als een paardenasiel bestaat niet, terwijl er genoeg mensen zijn die klem zitten met hun paard.’ Stichting Paardenhoefjes werd opgericht, en de eerste paarden kwamen al snel bij Anna terecht. ‘We werden door een televisieprogramma gevraagd om mee te denken over de opvang van de paarden voor iemand die er niet meer voor kon zorgen. Die paarden zijn niet bij ons terechtgekomen, maar onze stichting kreeg wel naamsbekendheid door de uitzending.’

Niet op de benen staan

Wordt een paard bij Paardenhoefjes aangemeld, dan wordt het eerst uitgebreid gecheckt. ‘De dierenarts komt langs, we controleren het paard helemaal. En dan weten we wat we voor zo’n dier kunnen doen. Het is heel triest, maar voor sommige paarden en pony’s kunnen we niks meer betekenen, die moeten we laten inslapen. We hadden laatst weer een pony die zoveel pijn had, ze kon nauwelijks op haar benen staan. Ja, dan moeten we die moeilijke beslissing nemen. In het begin had ik daar erg veel verdriet van, maar ik heb daar nu meer vrede mee. Als een dier voortdurend pijn heeft, is dat ook verschrikkelijk.’

Adoptie-paard

Knapt een paard weer op, dan wordt gekeken of het kan worden geadopteerd. Zo hebben al tientallen dieren een goede nieuwe plek gevonden. En sommige paarden blijven lekker bij de Paardenhoefjes. ‘Die zijn niet zo geschikt om te berijden. Of we zijn zo dol op ze, dat we ze niet kwijt willen.’ Door de liefdevolle verzorging krijgen de paarden weer vertrouwen in mensen. Anna: ‘Dat is mooi om te zien. Sommige paarden hebben lang alleen gestaan, die zijn hartstikke eenzaam. Als ze wennen aan gezelschap, zie je ze opbloeien. Ze gaan met elkaar spelen, kriebelen elkaar. En sommige paarden worden niet blij van die drukte. Die hoeven niet in de kudde, maar we zoeken wel een maatje voor ze, zodat ze niet meer alleen zijn.’

Kinderfeest

Er staan al meer dan dertig paarden in de weide, en de telefoon blijft maar rinkelen. Anna: ‘Ik had nooit verwacht dat het zo druk zou worden. En de kosten zijn enorm. Om de drempel laag te houden, vragen we geen bijdrage als mensen een paard willen afstaan. Maar iedereen weet dat paarden heel duur zijn. Daarom organiseren we nu kindermiddagen, zoals kinderfeestjes. Kinderen leren dan hoe ze een paard moeten verzorgen en ze mogen er ook een stukje op rijden. Met het geld dat we verdienen met de kinderfeestjes kunnen we de kosten een beetje drukken. We geven ook paardrijles, aan kinderen vanaf zes jaar en aan volwassenen, en de vergoeding daarvoor is ook een aanvulling op de kosten.’

Hulp gezocht

Niet alleen qua geld is het soms krap, ook de verzorging is een hele klus. ‘We werken nu met drie vrijwilligers, en dat is te weinig. Ik ben hard op zoek naar mensen die willen helpen. Ervaring niet nodig, uitmesten en water of voer geven kan iedereen. Mensen kunnen bij ons wel een hoop leren over het verzorgen van paarden. We zijn zelfs een officieel leerbedrijf. Het zou fijn zijn als iemand een keer per week kan komen, maar welke dagen en uren maakt niet zoveel uit.’ Ook zoekt Anna iemand die haar kan helpen met social media. ‘We willen regelmatig iets van ons laten horen, ook richting onze sponsoren. Dat doe ik nu ’s avonds laat, als mijn kinderen in bed liggen. En ik moet eerlijk zijn: ik ben niet zo’n goede schrijver. Dus als we een vrijwilliger vinden die daar plezier in heeft, dan zou ik daar heel blij mee zijn.’ Ben jij die paardenliefhebber die Anna zoekt? Reageer dan op een van de vrijwilligersvacatures.

De liefste

Laatste vraag: hoe gaat het nu met die broodmagere pony waar het allemaal mee begon? ‘Farca is enorm opgeknapt. Na een half jaar vitamines, goede zorg en lekker eten ziet ze er weer prachtig uit. Het is nu een van onze liefste pony’s, zelfs de kleinste kinderen kunnen er veilig op rijden. Je merkt niks meer van haar akelige verleden. Alleen als er iets lekkers te eten is, want dan is Farca er als de kippen bij.’